Չհատել նուրբ գիծը. Ադրբեջանը մեր դեմ է օգտագործում բնապահպանական բողոքները
Տնտեսություն
Ադրբեջանը Հայաստանի դեմ իր անհեթեթ պահանջները առաջադրելու գործում հերթական ճակատ է բացել։ Թեև անվանապես դա ներկայացվում է բնապահպանական նկատառումների ներքո, սակայն հիմքում ավելի շուտ տնտեսական և քաղաքական խնդիրներն են և այդ հողի վրա Հայաստանին լրջագույն հարված հասցնելը։
Ցավոք, այդ ճակատում Բաքվի բռնապետական ռեժիմը նաև «ակամա» դաշնակիցներ է գտել՝ ի թիվս հայ որոշ բնապահպանների և մի շարք լրատվամիջոցների։ Խնդիրը վերաբերում է Սյունիքի սահմանամերձ դարձած Ողջի գետին և այդ գետի իբր աղտոտմանը։
Վերջին ամիսների ընթացքում ադրբեջանական լրատվամիջոցները տասնյակ ու հարյուրավոր նյութեր, հոդվածներ են հրապարակում, դրանք թարգմանելով նաև ռուսերեն և անգլերեն, ու տարածելով միջազգային կառույցներում, իբր Հայաստանը աղտոտում է սահմանային գետը՝ դրանով բնապահպանական մեծ վնաս հասցնելով տարածաշրջանին։
Հատկապես Լաչինի միջանցքի՝ ադրբեջանցի «բնապահպան» ակտիվիստների կողմից փակելու և միջազգային հանրության որոշակի իներտ արձագանքի պայմաններում, Ադրբեջանում հասկացել են, որ բնապահպանությունը և այդ կաղապարով քաղաքական կոչերի փաթեթավորումը լուրջ դիվիդենտներ կարող է բերել իրենց։
Սահմանամերձ գետի հետ կապված ցանկացած խնդիր, ցանկացած հրապարակում օգտագործվում է Հայաստանի դեմ։ Ի տարբերություն Ադրբեջանի, որտեղ «բնապահպանները» գործում են բացառապես պետության հրահանգավորմամբ և ալիևյան վարչախմբի սցենարներով, Հայաստանում բնապահպանական շարժումը մշտապես ավելի ուժեղ է եղել և, հաշվի առնելով մեր երկրում ավելի ժողովրդավար և հանդուրժողական վերաբերմունքը թե՛ բնապահպանների և թե՛ զանգվածային լրատվամիջոցների տարածած կեղծիքների նկատմամբ, ադրբեջանցիները լուրջ կռվան են ստացել մեր երկրի դեմ օգտագործելու համար։
Ադրբեջանական լրատվամիջոցներն այդ հրաարակումները ուռճացնում, անգլալեզու և ռուսալեզու տարածում են, միջազգային ատյաններին, ՄԱԿ-ին ներկայացնում, թե Սյունիքում գործող հանքարդյունաբերական ընկերությունները վնասներ են հասցնում տարածաշրջանին։ Ադրբեջանական հատուկ ծառայությունները լրջագույն մոնիթորինգ են իրականացնում հայկական սոցիալական ցանցերում և մամուլում և ցանկացած հրապարակում անխնա տիրաժավորում են։
Ողջ աշխարհում բնապահպանական թեմաների նկատմամաբ զգայուն վերաբերմունքն էլ շատ դեպքերում թույլ չի տալիս արևմտյան պետություններին համարժեք արձագանքել իրավիճակին, իսկ մեր երկրի իշխանությունները բավարար ջանքեր չեն գործադրում ադրբեջանական կեղտոտ կեղծիքները տարածելու համար։
Խնդիրը միայն բնապահպանական չէ, այն իր խորքում նաև քաղաքական և տնտեսական խնդիրներ ունի։ Քաղաքական խնդիրն այն է, որ Ադրբեջանը լուրջ հնարավորություն է ստանում Հայաստանին հերթական անգամ մեղադրանքներ հասցեագրելու, մեր երկիրը միջազգային ասպարեզում որպես էկոցիդ իրականացնող ներկայացնելու։
Ամենակարևոր խնդիրը տնտեսականն է։ Գաղտնիք չէ, որ Սյունիքում գործող հանքարդյունաբերական ընկերությունները Հայաստանի տնտեսության լոկոմոտիվն են և նրանց շնորհիվ է, որ Հայաստանը զգալի միջոցներ է ներգրավում բյուջե, կարողանում այդ գումարով ապահովել երկրում թե՛ սոցիալական և թե՛ ռազմական ծախսերը։
Ուստի, Ադրբեջանի ջանքերն ուղղված են հայկական հանքարդյունաբերական ընկերություներին վնասելու և վերջնարդյունքում Հայաստանի տնտեսությանը լրջագույն վնասներ հասցնելուն։ Իհարկե, բնապահպանական թեմաները չափազանց կարևոր են, սակայն պետք է գիտակցել, որ անմեղ բնապահպանական կոչերը որոշակիորեն վնասում են նաև Հայաստանի Հանրապետությանը։ Հարկավոր է ամեն ինչ անել չափված, հաշվարկված և կշռադատված, չանցնել նուրբ գիծը։
Մինաս Ավագյան
