«Խղճի ազատության» քողի տակ կոպտագույն ձևերով անտեսվում ու ոտնահարվում են բարոյական արժեքները. «Փաստ»
Մամուլ
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Երբ բախվում ենք օտար ազգերի կողմից իրականացվող բացահայտ հակահայկական քարոզչությանը, ապա տեսանելի է լինում նաև դրանց համարժեք հակադարձելու գործիքակազմը։ Սակայն խնդրի լուծումը բավականին բարդանում է, երբ գործ ենք ունենում քողարկված հակահայկական քարոզչության հետ, որը իրականացվում է հենց բուն Հայաստանում և ազգությամբ հայերի կողմից։
Հաճախ այս ապազգային գործունեությունը իրականացնում են կրոնական (և ոչ միայն կրոնական) աղանդավորական կառույցներում ներգրավված հայեր, որոնցից գուցե մի մասը աղանդավորական ճամբարում է հայտնվել ինքնաճանաչման ճանապարհին, սակայն մեծ մասը գիտակցաբար զբաղված են հայ ազգը պառակտելու, բարոյազրկելու և ազգայինից ու Հայ առաքելական եկեղեցուց կտրելու գործունեությամբ։ Նրանք, ովքեր ինքնաճանաչման, Աստծուն կամ Ճշմարտության փնտրտուքի ճանապարհին են ընկնում աղանդավորների լարած թակարդներից որևէ մեկը, որոշ ժամանակ անց հասկանում են, որ իրենց «հովիվները» կամ «առաջնորդները» նենգ ու ազգադավ գործունեությամբ են զբաղված, և որպես կանոն, նրանք զոհի կարգավիճակից ազատվում են` վերադառնալով Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցի։ Սակայն քիչ չեն նաև այն հայորդիները, ովքեր հոգեբանական բարդ խնդիրների առաջ են կանգնում և պարզապես հոշոտվում են աղանդավորական կառույցների կողմից։
Աղանդավորական կառույցների նկատմամբ հանդուրժողականությունը ժողովրդավարության սահմաններում տեղավորողները պետք է գիտակցեն, որ Հայաստանի պետականության համար այդ ապազգային կառույցները շատ լուրջ վտանգ են ներկայացնում։ Այսօր յուրաքանչյուր հայի առողջ մտածելակերպը էական նշանակություն ունի հասարակության առողջացման համար, ինչին բացահայտորեն խոչընդոտում են այդ աղանդները։ Կաթոլիկ, Ուղղափառ կամ նույնիսկ Ավետարանչական եկեղեցիների որոշ ուղղվածությունների կամ ավանդական կրոնական կառույցների գոյությունը Հայաստանում միանգամայն օրինաչափ է, և հենց նրանց հանդուրժելն է ի ցույց դնում Հայաստանում կրոնական հանդուրժողականության փաստը, այլ ոչ թե տարաբնույթ աղանդավորական կազմակերպությունների հետևողական քարոզչությունը, որը միանգամայն արդարացիորեն կարող ենք դիտարկել որպես հակահայկական քարոզչություն։
Այսպիսի գործունեությունը, ինչպես նշեցի, իրականացվում է ազգությամբ հայերի կողմից, սակայն մեծ հավանականություն կա, որ նրանց ֆինանսավորման ու ուղղորդման գործում իրենց մասնակցությունը ունենան նաև Հայաստանի նկատմամբ թշնամաբար տրամադրված պետությունների համապատասխան կառույցները։ Իհարկե, Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի քրիստոնեական դաստիարակության կենտրոնում տեղյակ են այս չարիքների մասին և օրենքի սահմաններում հակազդում են նրանց, սակայն անհրաժեշտ է նկատի ունենալ, որ օրենսդրական մարմինն ու ընդհանրապես ՀՀ իշխանությունը չունեն այն մտահոգությունները, որոնք ունի հայ հասարակությունը։ Այսօր Հայաստանում «խոսքի ազատությունը» խոսքի արժեզրկման է վերածվել, իսկ «խղճի ազատության» քողի տակ կոպտագույն ձևերով անտեսվում ու ոտնահարվում են բարոյական արժեքները։ Հայաստանյան պետական օրենքները, ցավոք, հաճախ կարող են նպաստել կամ խրախուսել հենց աղանդավորական կառույցների կողմից ազատորեն իրականացվող հակահայկական քարոզչությունների ակտիվացմանը։ Ուստի, կարծում եմ՝ Հայ առաքելական եկեղեցին իր առաքելությունը անշեղորեն իրականացնելու ճանապարհին աղանդավորության դեմ պայքարն այսօր առաջնահերթ պետք է դիտարկի և ամբողջ աշխարհում նրանց հակազդելուն ուղղված գործողությունները ավելի արդյունավետ դարձնի։
ԳԵՆԱԴԻ ՄՆԱՑԱԿԱՆՅԱՆ
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում
