«Թագուհու» կերպարը Հայաստանում՝ նյարդայնացրու և տիրիր
Քաղաքականություն
Այնպես ստացվեց, որ Աննա Հակոբյանին, Փաշինյանի կնոջը, հայերը հաճախ նեղացնում են։ Կգնա Աննան Ծիծեռնակաբերդ՝ ծաղիկներ խոնարհելու, ամբոխը նրան «դավաճան» կանվանի։ Կմեկնի Մոսկվա կամ Լոս Անջելես՝ օդանավակայանում նրան կդիմավորեն զայրացած սփյուռքահայերը։ Կուղևորվի Փարիզ կամ Իտալիա՝ գնումներ կատարելու, անմիջապես կհարձակվեն բոլոր նրանք, ովքեր սիրում են հաշվել ուրիշների, նույնիսկ պետական, փողերը։ Եթե որոշի հեգնել Ալիևի կնոջը, նրան կմեղադրեն 44-օրյա պատերազմը հրահրելու մեջ։ Եթե այցելի ռազմական հրամանատարական շտաբ՝ նրան կհանեն շեմից դուրս։ Եթե հերթական անգամ հանդես գա իր յուրօրինակ կարծիքով՝ հերթական անգամ կհանդիպի հասարակական ատելության նոր ալիքի։ Եթե նախաձեռնություն սկսի կամ հիմնադրամ ստեղծի՝ հնչելու են հարցեր ֆինանսական մեքենայությունների վերաբերյալ։ Եթե հոգնի այս ամենից ու որոշի վարել իր նոր գնած ծառայողական Lexus-ը՝ հասարակությունը ինքն իր ոտքով կմտնի ավտոշարասյան անիվների տակ՝ փորձելով փչացնել Աննայի երեկոն։
Վիրավորանք՝ վիրավորանք հետևից։
Բարեբախտաբար, Աննան, լինելով Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի, կարող է իշխանություններից պաշտպանություն խնդրել։ Իսկ իշխանությունները իդեալական կերպով կատարում են իրենց պարտականությունները՝ այս քաղաքացու նկատմամբ․ նա միշտ գտնվում է նրանց հովանու ներքո։
Անցած շաբաթ դատարանը մեղավոր ճանաչեց վարչապետի կնոջ նկատմամբ վիրավորանք հասցնելու գործով 67-ամյա Տիգրան Դրմեյանին, այն անձանցից մեկին, ով Ծիծեռնակաբերդում Աննայի հասցեին բացականչում էր «կապիտուլյանտ» ու «դավաճան»։ Ամենահետաքրքիրն այստեղ այս գործի շրջանակներում անցկացված հետաքննական աշխատանքի ծավալն է։ Թվում էր, թե կարելի էր պարզապես անտեսել դա․ ի՞նչ է եղել՝ ոչ պոպուլյար, սկանդալային առաջին տիկնոջը զուսպ քննադատել են, միթե՞ նա ինքն իր մասին սա չի պատկերացնում։ Չէ, որ հայերը առաջին անգամ չեն նրան ասել, թե ինչ են մտածում նրա մասին։ Բայց գործող իշխանությունները Աննա Հակոբյանին պաշտպանելու հարցում գործել են առավելագույն պատասխանատվությամբ․ քննությունը տևել է մեկ տարուց ավելի, հարցաքննվել են երեք տասնյակ վկաներ, ձերբակալվել է յոթ մարդ, ում հետ երկար ամիսներ շարունակ անցկացվում են քննչական գործողություններ։
Զուգահեռաբար ընթանում է PR արշավ․ ցանցում տարածվում է մի նարատիվ, որի համաձայն Աննային վիրավորել են ոչ թե «ճիշտ» հայերը, այլ եկվոր արցախցիները, որոնց դրա համար վճարել են տասը հազար դրամ։ Այս կերպ փրկվում է վարչապետի կնոջ հեղինակությունը, իսկ որպես բոնուս՝ արատավորվում են ռեժիմի համար անհարմար արցախցի փախստականները, որոնք իբրև թե պատրաստ են կլակերներ դառնալ չնչին գումարի դիմաց։
Իբր թե Հայաստանում բավարար թվով մարդիկ չկային, ովքեր պատրաստ էին Փաշինյան-Հակոբյան զույգին իրենց երեսին դավաճան անվանել և նույնիսկ պատրաստ էին վճարել դրա համար։
Նրանց հետ, ովքեր փորձում են հակազդել առաջին տիկնոջը կամ պարզապես փչացնել նրա տրամադրությունը, իշխանությունները չեն վերապահվում միջոցներ կիրառել։ Հիշենք գեներալ-գնդապետ Մովսես Հակոբյանի պատմությունը։ 44-օրյա պատերազմի օրերին Աննա Հակոբյանը գտնվում էր Արցախի հրամանատարական կետում, որտեղից հետևում էր ռազմական գործողություններին, երբեմն նույնիսկ միջամտում գործընթացին (չունենալով և երբևէ չունենալով ռազմական կարգավիճակ)։ Աննայի ներկայությունը հրամանատարական շտաբում պաշտոնապես հաստատեց նաև ինքը՝ Փաշինյանը, հայտարարելով, որ իր ընտանիքի անդամը հոգեբանական աջակցություն էր ցուցաբերում հրամանատարությանը։
Վերջիվերջո, Հայաստանի պաշտպանության նախարարության ռազմական վերահսկողական ծառայության ղեկավարը՝ գեներալ-գնդապետ Հակոբյանը, հոգնեց Աննայի աջակցությունից, մոտեցավ նրան և ասաց, որ նա այնտեղ գտնվելու անհրաժեշտություն չունի։ Դրանից հետո նրան Փաշինյանի անունից իրեն արգելվեց հայտնվել Արցախի Պաշտպանության բանակի հրամանատարական կետում, այսինքն՝ Փաշինյանը նրան հեռացրեց աշխատանքից՝ ռազմական գործողությունների ժամանակ։ Քանզի ոչ ոք չի կարող Աննային ասել, թե նա ուր պետք է գնա։
Փաշինյանի կնոջ՝ Աննա Հակոբյանի բարձր կարգավիճակը ընդգծելու համար իշխանությունները նրա համար առանձնահատուկ անվտանգության ծառայություն են ստեղծել։ Աննային մշտապես ուղեկցում են բազմաթիվ անվտանգության աշխատակիցներ, ինչը, սակայն, չի խանգարում հանրապետության բնակիչներին արտահայտել իրենց վերաբերմունքը վարչապետի կնոջ հանդեպ, ինչպես դա տեղի ունեցավ Ծիծեռնակաբերդում, ուր առաջին տիկինը ժամանեց մեծ ուղեկցող խմբով։ Ընդունելություններում, որտեղ Աննան հրավիրում է գործարարներին՝ վերջնագրային ձևով պահանջելով գնել տոմսեր մի քանի միլիոն դրամով, բախտավոր հյուրերն ունեն հնարավորություն ոչ միայն հիանալ գեղեցկուհի Աննայով, այլև ավելի քան երեսուն նրա գեղեցիկ թիկնապահներով, որոնք ուշադիր հետևում են, որ մուտքի համար գումար վճարած որևէ մեկը վարչապետի կնոջ դեմքին չասի, թե իրականում ինչ է մտածում այս հյուրասիրություն-«ռեկետի» մասին։
Աննա Հակոբյանը շատ ակտիվ և խոսուն կին է, սիրում է ուշադրություն գրավել և այդ ամենում առանձնապես չի փայլում նրբանկատությամբ, չափի զգացումով և էմպատիայի ունակությամբ։ Բոլորի համար հայտնի են նրա հայտարարությունները ամենասուր թեմաների վերաբերյալ (օրինակ, հերոսների հիշատակը մոռանալու կոչերը կամ 11 հազար հայերի դասալքության անհիմն մեղադրանքը), որոնք հաճախ հնչում են ցինիզմով համեմված մեծախոսության նման։ Աննային տրված է աստվածային տաղանդ՝ իր հասցեին ուժեղ զայրույթ առաջացնելու։
Թերևս, լինելով փորձառու և պրոֆեսիոնալ լրագրող, Աննան պարզապես առաջնորդվում է այն սկզբունքով, որ սև PR-ն էլ PR է, և որքան շատ բացասական վերաբերմունք առաջացնես, այնքան ավելի հայտնի կդառնաս։ Ռիսկային ռազմավարություն է, սակայն Աննայի դեպքում մտահոգվելու կարիք չկա՝ նա միշտ պաշտպանված է։ Ինչպե՞ս այս ամենից հետո չսկսես քեզ Հայաստանի թագուհի համարել։
