Չեզոքները, լատենտները, կասկածամիտները, տատանվողները, լռակյացները թերևս ավելի անընդունելի են, քան անգամ թշնամական թևի «գաղափարական մարտիկները»․ Դավիթ Սարգսյան
Հասարակություն
Դավիթ Սարգսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․
Ես վաղուց այլևս որևէ մեկին կոչ չեմ անում միանալու պայքարին կամ իր բաժին կռիվը տալու, ու որևէ մեկից էլ որևէ ակնկալիք չունեմ: Ամեն ոք միայն իր խղճի և Աստծու առաջ է պատասխան տալիս: Եթե այսքանից հետո դեռ կարիք կա որևէ մեկին բացատրելու աղետի մասշտաբը և դրան դիմադրելու անհրաժեշտությունը, ուրեմն այդ անձն անհույս մոլորյալ է:
Չեզոքները, լատենտները, կասկածամիտները, տատանվողները, լռակյացները թերևս ավելի անընդունելի են, քան անգամ թշնամական թևի «գաղափարական մարտիկները»:
Այս տարիների բովով անցածներն իրենց շրջապատում վստահաբար կորցրել են շատերին, բայց գտել են իրար, ու բարին էլ այդ է:
Դա որակական փոքրամասնություն է, որն Աստծու հաջողությամբ պիտի հաղթի ոչ միայն թշնամախմբին, այլև գորշ ու անտարբեր զանգվածին և դառնա ապագա ազգային պետության մտային ընտրանին...
