Ապրում եմ այն հույսով և հավատով, որ մեր ազգը կշարունակի իրենց ժամանակից առաջ անցնող նոր Սևակներ ծնել. Ավետիք Չալաբյան
SocityՔաղաքական-հասարակական գործիչ, «Համախմբում» շարժման խորհրդի անդամ Ավետիք Չալաբյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՒԱԿԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ
ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՒԱԿԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ
Երեկ լրացավ մեծանուն հայ բանաստեղծ Պարույր Սևակի ծննդյան հարյուրամյակը։
Օրվա թոհուբոհի, տեղացած ձյան և վթարների, իշխանության հերթական հակազգային մտահղացումների ֆոնին այս իրադարձությունը կարծես փոքր ինչ աննկատ մնաց, այնինչ Սևակը հայության մի ողջ սերնդի իղձերի և իդեալների արտահայտիչներ էր, հույզերի խառնարանը, թմբիրից զարթնող ազգային ինքնագիտակցության և ըմբոստության առաջամարտիկը։ Թեև ես ինքս ծնվել եմ արդեն Սևակի ողբերգական մահից հետո, ևս դաստիարակվել եմ նրա պոեմներով և բանաստեղծություններով, և մշտապես կրելու եմ նրա հզոր մտքի և ըմբոստ ոգու դրոշմը։
Սևակի անհավանական կյանքի, իր ժամանակից առաջ անցած ստեղծագործության և ողբերգական մահվան մասին կարելի է անվերջ խոսել և գրել, բայց և ոչ մի բան այնքան արտահայտիչ չի լինի, որքան հենց Սևակի անկրկնելիորեն խորը և միտքը շանփրող խոսքերը։ Այսօր ուզում եմ կիսվել իր մարգարեական "Եղիցի լույս"-ից Նորորյա աղոթքի այս տառապած տողերով, որոնցով դեռևս վեց տասնամյակ առաջ նա նկարագրել է այսօրվա օրը՝
"Արդեն 10 տարի, 110 տարի, 1010 տարի
Ես վախենում եմ,
Շա՜տ եմ վախենում,
Բյուրավոր ու բո՛ւթ հավատացյալից,
Բյուրատեսք ու սո՛ւտ հավատացյալից:
Եթե աստված եք՝
Փչեցե՛ք նրանց բոլոր մոմերը,
Մարեցե՛ք նրանց կանթեղներն ամեն,
Հանգցրե՛ք նրանց ջահերն այլազան,
Որ… եղիցի լո՜ւյս:
Եվ ո՜չ մի գավթում մի՛ ընդունեցեք
Նրանց մատաղը,
Որ իրենցը չէ, այլ գողացված է:
Մերժեցեք նրանց զո՛հն էլ խոստացյալ,
Որ... զոհ չգնա ինքը հավատը՝
Մաքո՜ւր-վսե՜մը,
Անկեղ՜ծ-անսո՜ւտը:
Ու թե աստված եք՝
Ամուր փակեցեք ձեր ականջնե՛րն էլ
Նրանց սողոսկուն աղոթքի դիմաց՝
Անգի՜ր-ինքնահո՜ս-հաշվեկշռվա՜ծ այն աղոթքների,
Որով խաբում են ո՛չ իրենց,
Այլ ձե՛զ:
Եվ - բավակա՜ն է - հասկացե՛ք ընդմիշտ,
Որ աստծուն նո՛ւյնիսկ հայհոյողները
Շա՜տ ավելի են գերադասելի,
Վասնզի նրանց բարկացրել է ինքը հավատը՝
Խոցվա՜ծ-արյունո՛տ,
Այրվո՜ղ-ապտակվա՛ծ,
Ցավա՜ծ-ճչացո՛ղ,
Մանո՛ւկ հավատը,
Որ հայր դառնալու համար է ծնվել:
Ու եթե հայր եք՝
Մի՛ թողեք,
Որ սուտ հավատացյալներն սպանեն նրան:
-Ինչքան էլ ծանր է մանուկ թաղելը,
Մանուկ պահելը ծանր է ավելի..."
Խոնարհում եմ գլուխս Պարույր Սևակի անմար հիշատակի առաջ, ապրում եմ այն հույսով և հավատով, որ մեր ազգը կշարունակի իրենց ժամանակից առաջ անցնող նոր Սևակներ ծնել, ու ընկալել այն անեղծ ճշմարտությունը, որը նրանք մեզ են բերում սեփական տառապանքի և զոհողության գնով։